شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان کدامند؟
تربیت فرزندان دشوار است و اگر کودک شما اختلال رفتاری داشته باشد ممکن است زندگی را برای شما سخت کند. اما این که بتوانید بفهمید فرزند شما مراحل رشد را به درستی پشت سر می گذارد یا این که واقعا چیزی اشتباه است همیشه آسان نیست.
اختلال رفتاری در کودکان به این معنی نیست که اگر کودک 2 ساله شما از شما حرف شنوی ندارد و یا در سن مهد کودک علاقه ای به نشستن در کلاس ندارد دچار اختلال رفتاری شده است. وقتی صحبت از درک رفتار فرزندانمان می شود، متخصصان می گویند تشخیص ها و برچسب ها باید در حداقل موارد باشد.
تعریف “اختلال”
متخصصان روانشناسی کودک از دانشگاه آکسفورد و دانشگاه پیتسبورگ می گویند که اصطلاح “اختلال” باید برای کودکان تا 5 سال با احتیاط استفاده شود و اعتبار آن را زیر سوال می برند. استادان فرانسس گاردنر و دانیل اس شاو می گویند که شواهد محدود است که مشکلات در پیش دبستانی نشان دهنده مشکلات بعدی زندگی است، یا این که مسائل رفتاری گواه یک اختلال واقعی است. آنها نوشتند: “نگرانی هایی در مورد تشخیص رفتار طبیعی از غیر طبیعی در این دوره از تغییر سریع رشد وجود دارد.”
همان طور که گفته شد، یک رویکرد محافظه کارانه برای رسیدگی به مسائل رفتاری و عاطفی در این گروه سنی بهترین است.
اختلالات رفتاری و عاطفی کودک در اوایل دوران کودکی
به ندرت کودک زیر 5 سال تشخیص اختلال رفتاری جدی را دریافت می کند. با این حال، آنها ممکن است علائم اختلالی را که می تواند بعداً در دوران کودکی تشخیص داده شود، به همراه داشته باشند. شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD)
- اختلال سرکشی مخالف (ODD)
- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- اختلال اضطراب
- افسردگی
- اختلال دوقطبی
- اختلالات یادگیری
- اختلالات سلولی
بسیاری از این موارد را احتمالاً شنیده اید. برخی دیگر نادرتر هستند و یا اغلب در مورد روانشناسی کودک مورد استفاده قرار نمی گیرند.
به عنوان مثال ODD یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان است که شامل طغیان های عصبی است. اما تشخیص به رفتارهایی که بیش از شش ماه به طور مداوم ادامه داشته و عملکرد کودک را مختل می کند بستگی دارد. اختلال سلوک یک تشخیص جدی تر است و شامل رفتاری است که می توان آن را بی رحمانه دانست، کودک هم با افراد دیگر و هم با حیوانات با خشونت برخورد می کند. این می تواند شامل خشونت جسمی و حتی فعالیت مجرمانه باشد، رفتارهایی که در کودکان در سن پیش دبستانی بسیار غیر معمول است.
در عین حال، اوتیسم در واقع طیف گسترده ای از اختلالات است که می تواند به طرق مختلف از جمله رفتاری، اجتماعی و شناختی بر کودکان تأثیر بگذارد. آن ها یک اختلال عصبی در نظر گرفته می شوند و برخلاف سایر اختلالات رفتاری، علائم ممکن است از همان دوران کودکی شروع شود. طبق انجمن روانپزشکی آمریکا، از هر 68 کودک، حدود یک نفر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می شود. پس می توان گفت اوتیسم یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان می باشد.
مشکلات رفتاری و عاطفی
چیزی که می تواند بیشتر از این اختلالات شایع باشد این است که کودک خردسال شما دچار یک مشکل رفتاری و یا احساسی موقتی شده است. بسیاری از مواردا با گذشت زمان سپری می شوند و به صبر و درک والدین نیاز دارند.
در برخی موارد، مشاوره بسیار مفید است و ممکن است در کمک به کودکان برای مقابله موثر با عوامل استرس زا تاثیرگذار باشد. یک متخصص می تواند به کودک شما کمک کند تا یاد بگیرد که چگونه عصبانیت خود را کنترل کند، چگونه احساسات خود را به کار بگیرد و چگونه نیازهای خود را به طور موثرتر بیان کند. به دلایل واضح، مداوا كردن كودكان در این سن بحث برانگیز است.
فرزند پروری برای موفقیت در دوران کودکی
سبک های فرزند پروری به ندرت مقصر مشکلات رفتاری دوران کودکی هستند. و اگر در حال جستجو برای یافتن راه حل هایی برای کمک به خانواده خود هستید، این مسئله به خوبی نشان می دهد که شما مشکلات فرزندان خود را ایجاد نمی کنید. هنوز، والدین نقش اساسی در درمان مسائل رفتاری در اوایل کودکی دارند.
سبک های والدین: کدام یک برای شما مناسب است؟
وقتی در مورد سبک های فرزند پروری صحبت می کنیم، چهار نوع اصلی وجود دارد که یکی از آن ها در تربیت فرزندان خوش نظم و خوش رفتار بسیار موثر است:
فرزند پروری اقتدارگرا: قوانین سختگیرانه، بدون مصالحه از جانب فرزندان.
فرزند پروری مقتدرانه: قوانین سختگیرانه ای وجود دارد، اما والدین مایل به گوش دادن و همکاری با فرزندان خود هستند. دموکراسی بیشتر از فرزند پروری استبدادی است.
فرزند پروری مجاز: قوانین کمی وجود دارد و خواسته های کمی از کودکان وجود دارد. نظم و انضباط در این خانه کم و زیاد است و والدین معمولاً نقش دوست را بر عهده می گیرند.
والدین غیر درگیر: بدون قانون و تعامل بسیار اندک. این والدین جدا هستند و ممکن است فرزندان خود را طرد یا نادیده بگیرند.
فرزند پروری مقتدرانه به احتمال زیاد فرزندان خوش نظم و خوشبختی را تربیت می کند. به گفته متخصصان، والدین غیر درگیر به احتمال زیاد فرزندان فاقد عزت نفس، خود كنترلی و صلاحیت عمومی را تربیت می كنند.
آنچه از این سبک های فرزندپروری می توانیم بیاموزیم این است که کودکان به قوانین و پیامدهای روشنی نیاز دارند، اما آنها همچنین به والدینی نیاز دارند که مایل به گوش دادن و راهنمایی آنها باشند.
با فرزندان خود صبور باشید
همدلی، نگرش مشارکتی و خلق و خوی آرام از ویژگی های اساسی والدینی است که باید کودک خود را هنگام کشمکش قبول کنند. همچنین دانستن اینکه چه موقع باید کمک بخواهید کلیدی است.
اگر رفتار فرزند شما در خانواده یا مدرسه پرتنش است، یا اگر با خشونت رفتار می کند، وقت آن است که با یک متخصص صحبت کنید.
تربیت کودکانی که دارای مشکلات رفتاری هستند آسان نیست. اما قبل از اینکه برای تشخیص آنها عجله کنید یا به یک نظم دهنده سختگیرانه تبدیل شوید، برای کمک تماس بگیرید. پزشک متخصص اطفال می تواند درک کند که آیا رفتار کودک شما از نظر سن طبیعی است یا خیر و منابع کمک را فراهم می کند. این نکته را فراموش نکنید که شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان نیز با مشاوره با پزشکان متخصص قابل درمان هستند.
