هیپوتونی یا تون عضلانی ضعیف چیست؟

هیپوتونی یا تون عضلانی ضعیف

هیپوتونی یا تون عضلانی ضعیف چیست؟

هیپوتونی یا تون عضلانی ضعیف معمولاً در بدو تولد یا در دوران نوزادی تشخیص داده می شود. گاهی اوقات سندرم عضله فلاپی نیز نامیده می شود.

اگر نوزاد شما دچار هیپوتونی باشد، ممکن است از بدو تولد دچار مشکلاتی باشد و نتواند زانو و آرنج خود را خم نگه دارد. بسیاری از بیماری ها و اختلالات مختلف باعث ایجاد علائم هیپوتونی می شوند. این بیماری به راحتی قابل تشخیص است زیرا بر قدرت عضلات، اعصاب حرکتی و مغز تأثیر می گذارد.

با این حال، تشخیص بیماری یا اختلال ایجاد کننده مشکل می تواند چالش برانگیز باشد. و ممکن است کودک شما در هنگام رشد با مشکل تغذیه و مهارت های حرکتی روبرو شود.

علائم هیپوتونی

بسته به علت اصلی، هیپوتونی می تواند در هر سنی ظاهر شود. علائم هیپوتونی در نوزادان و کودکان عبارتند از:

  • کنترل ضعیف یا عدم کنترل سر
  • تاخیر در رشد مهارت های حرکتی ناخالص، مانند خزیدن
  • تاخیر در رشد مهارت های حرکتی خوب، مانند گرفتن مداد در دست

علائم هیپوتونی در هر سنی عبارتند از:

  • کاهش تون عضلانی
  • کاهش قدرت
  • رفلکس های ضعیف
  • انعطاف پذیری بیش از حد
  • مشکلات گفتاری
  • کاهش تحمل فعالیت
  • وضعیت بدنی مختل

دلایل هیپوتونی

مشکلات سیستم عصبی یا عضلانی می تواند باعث هیپوتونی شود که گاهی اوقات نتیجه آسیب، بیماری یا اختلال ارثی است. در موارد دیگر، هیچ گاه علتی شناسایی نمی شود.

برخی از کودکان با هیپوتونی متولد می شوند که مربوط به یک بیماری جداگانه نیست. به این حالت هیپوتونی مادرزادی خوش خیم گفته می شود.

فیزیوتراپی و گفتار درمانی می تواند به کودک شما کمک کند تا تون عضلانی بهتری داشته باشد و در مسیر رشد قرار گیرد.

برخی از کودکان مبتلا به هیپوتونی مادرزادی خوش خیم تاخیر رشدی جزئی یا اختلالات یادگیری دارند. این معلولیت ها ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.

هیپوتونی می تواند ناشی از شرایطی باشد که بر روی مغز، سیستم عصبی مرکزی یا عضلات تأثیر می گذارد. این شرایط عبارتند از:

  • فلج مغزی
  • آسیب مغزی، که می تواند ناشی از کمبود اکسیژن هنگام تولد باشد
  • دیستروفی عضلانی

در بسیاری از موارد، این شرایط مزمن نیاز به مراقبت و درمان مادام العمر دارند.

هیپوتونیا همچنین می تواند به دلیل شرایط ژنتیکی ایجاد شود. این شرایط عبارتند از:

  • سندرم داون
  • سندرم پرادر-ویلی
  • بیماری تای ساکس
  • تریزومی 13

سندروم داون

کودکان مبتلا به سندرم داون و سندرم پرادر-ویلی اغلب از درمان بهره مند می شوند. کودکان مبتلا به بیماری تای ساکس و تریزومی 13 به طور معمول عمر کوتاهتری دارند.

سندروم پاتو یا تریزومی 13 چیست؟

بندرت، هیپوتونی در اثر عفونت های بوتولیسم یا تماس با سموم ایجاد می شود. با این حال، هیپوتونی اغلب پس از بهبودی از بین می رود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

هیپوتونی ممکن است از بدو تولد تشخیص داده شود. در برخی موارد، ممکن است تا بزرگتر شدن کودک متوجه وضعیت او نشوید. یک شاخص اصلی این است که کودک شما مراحل مهم رشد را ندارد.

در تایم های مقرر جهت بررسی وضعیت کودک به پزشک مراجعه کنید و هر گونه نگرانی در مورد پیشرفت فرزند خود دارید، حتماً ذکر کنید.

در صورت نگرانی، پزشک رشد کودک را ارزیابی کرده و آزمایشاتی را انجام می دهد. آزمایشات ممکن است شامل آزمایش خون و ام آر آی و سی تی اسکن باشد.

اگر علائم ناگهانی بیماری را در هر سنی مشاهده کردید، به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید.

درمان هیپوتونی

درمان بسته به اینکه کودک شما چگونه تحت تأثیر قرار گیرد متفاوت است. سلامت عمومی و توانایی کودک در شرکت در درمان ها، یک برنامه درمانی را شکل می دهد. برخی از کودکان مرتباً با فیزیوتراپیست کار می کنند.

بسته به توانایی های کودک شما، آنها ممکن است در جهت اهداف خاصی مانند ایستادن، راه رفتن یا شرکت در ورزش کار کنند. در بعضی موارد، کودک شما ممکن است در زمینه هماهنگی و سایر مهارت های حرکتی خوب به کمک نیاز داشته باشد.

کودکان با شرایط شدید ممکن است برای تحرک به صندلی های چرخدار احتیاج داشته باشند. از آنجا که این شرایط مفاصل را بسیار شل می کند، دررفتگی مفصل معمول است. مهاربندها و گچ ها می توانند به پیشگیری و اصلاح این آسیب ها کمک کنند.

چشم انداز طولانی مدت برای افراد مبتلا به هیپوتونی چیست؟

چشم انداز طولانی مدت به موارد زیر بستگی دارد:

  • علت اصلی
  • سن
  • شدت
  • عضلاتی که تحت تأثیر قرار می گیرند

داشتن هیپوتونی می تواند چالش برانگیز باشد. این اغلب یک شرایط مادام العمر است و کودک شما باید مکانیسم های کنار آمدن را یاد بگیرد. آنها همچنین ممکن است نیاز به درمان داشته باشند.

با این حال، این تهدید کننده زندگی نیست، مگر در موارد آسیب به نورون حرکتی یا اختلال مخچه.

Leave A Comment