بیماری لوپوس

بیماری لوپوس

بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که می تواند باعث ایجاد التهاب در سراسر بدن شما شود. بیماری خود ایمنی وضعیتی است که سیستم ایمنی بدن شما مسئول التهاب و تجزیه سلول های خودش است.

بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس نسخه خفیف آن را تجربه می کنند، اما بدون درمان مناسب می تواند شدید شود. در حال حاضر، هیچ درمان شناخته شده ای برای لوپوس وجود ندارد، بنابراین درمان بر کاهش علائم و کاهش التهاب تمرکز دارد.

علائم بیماری لوپوس

علائم لوپوس به قسمت های درگیر از بدن شما بستگی دارد. التهاب دیده شده در لوپوس می تواند بر روی اندام ها و بافت های مختلف بدن شما تأثیر بگذارد، از جمله:

  • مفاصل
  • پوست
  • قلب
  • خون
  • ریه ها
  • مغز
  • کلیه ها

علائم بسته به هر فرد متفاوت است. ممکن است علائم:

  • دائمی باشد
  • ناگهان ناپدید شود
  • گاه به گاه شعله ور شود

اگرچه هیچ دو کیس ازبیماری لوپوس یکسان نیستند، اما رایج ترین علائم و نشانه ها عبارتند از:

  • تب شدید
  • خستگی
  • درد بدن
  • درد مفاصل
  • بثورات از جمله بثورات پروانه ای روی صورت
  • ضایعات پوستی
  • تنگی نفس
  • سندرم سوژرن، که شامل خشکی مزمن چشم و خشکی دهان است
  • پریکاردیت و پلوریت (پلوریت)، که هر دو می توانند باعث درد قفسه سینه شوند
  • سردردها
  • گیجی
  • از دست دادن حافظه

التهاب ناشی از لوپوس همچنین می تواند عارضه هایی ایجاد کند که شامل ارگان های مختلفی از جمله موارد زیر می شود:

  • کلیه ها
  • خون
  • ریه ها

علائم اولیه

علائم لوپوس معمولاً از زمان ورود به بزرگسالی شروع می شود. این می تواند در هر زمانی بین نوجوانی و 30 سالگی شما باشد.

برخی از علائم اولیه عبارتند از:

  • خستگی
  • تب
  • راش
  • مفاصل متورم
  • خشکی دهان یا خشکی چشم
  • ریزش مو مخصوصاً در لکه ها که به آن آلوپسی آرئاتا گفته می شود
  • مشکلات مربوط به ریه ها، کلیه ها، تیروئید یا دستگاه گوارش شما

با مشاهده این علائم، مهم است که با پزشک معالج خود ملاقات کنید تا در مورد آن ها صحبت کنید و توسط پزشک بررسی شوید.

حساسیت به نور

در حالی که قرار گرفتن بیش از حد در برابر نور خورشید می تواند برای هر کسی مضر باشد، بسیاری از افرادی که دچار لوپوس می شوند نیز دارای حساسیت به نور هستند. حساسیت به نور به این معنی است که شما به ویژه نسبت به اشعه ماوراء بنفش، نوعی پرتویی که در نور خورشید و یا حتی انواع خاصی از نور مصنوعی قرار دارد، حساس هستید.

برخی از افراد مبتلا به لوپوس ممکن است دریابند که قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث ایجاد علائم خاصی می شود که می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • بثورات، که در درجه اول بثورات حساس به هنگام اتوآنتی بادی SSA (Ro) است
  • خستگی
  • درد مفاصل
  • تورم داخلی

اگر لوپوس دارید و به بیرون می روید، مهم است که لباس های مناسب بپوشید و از ضد آفتاب استفاده کنید.

در حالی که ارائه دهندگان خدمات بهداشتی دقیقا نمی دانند چه عواملی باعث ابتلا می شود، ترکیبی از عوامل زیر می توانند موجب ابتلا به بیماری لوپوس شود:

محیط زیست: پزشکان محرک های احتمالی مانند سیگار کشیدن، استرس و قرار گرفتن در معرض سموم مانند گرد و غبار سیلیس را به عنوان علل احتمالی لوپوس شناسایی کرده اند.
ژنتیک: بیش از 50 ژن مرتبط با لوپوس شناسایی شده اند. علاوه بر این، داشتن سابقه خانوادگی لوپوس ممکن است فرد را در معرض خطر کمی برای تجربه این بیماری قرار دهد.
هورمون ها: برخی از مطالعات نشان می دهد که سطح غیر طبیعی هورمون ها، از جمله افزایش سطح استروژن، می تواند به لوپوس کمک کند.
عفونت ها: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی هنوز در حال مطالعه در مورد ارتباط بین عفونت هایی مانند سیتومگالوویروس و اپشتین بار و علل ابتلا به لوپوس هستند.
داروها: استفاده طولانی مدت از برخی داروهای خاص، مانند هیدرالازین (آپرسولین)، پروكائین آمید (پروكانبید) و كینیدین، ​​با ایجاد نوعی از لوپوس معروف به لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو (DIL) همراه بوده است. همچنین، بیمارانی که داروهای مسدود کننده TNF را برای شرایطی مانند آرتریت روماتوئید (RA)، بیماری التهابی روده (IBD) و اسپوندیلیت آنکیلوزان مصرف می کنند، می توانند دچار DIL شوند. اگرچه نادر، تتراسایکلین ها، مانند مینوسیکلین، که می تواند برای درمان آکنه و روزاسه استفاده شود و می توانند باعث ایجاد DIL نیز شوند.
همچنین ممکن است که هیچ یک از دلایل احتمالی شناخته شده لوپوس که در این جا ذکر شده است را تجربه نکرده باشید و هنوز هم بیماری خود ایمنی داشته باشید.

عوامل خطر ابتلا به لوپوس

برخی از گروه ها ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به لوپوس باشند. نمونه هایی از عوامل خطر ابتلا به لوپوس عبارتند از:

رابطه جنسی: زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به لوپوس هستند، اما این بیماری در مردان شدیدتر است.
سن: در حالی که ابتلا به لوپوس در هر سنی ممکن است رخ دهد، بیشتر در افراد بین 15 تا 44 سال تشخیص داده می شود.
نژاد یا قومیت: لوپوس در بعضی از اقوام خاص مانند آفریقایی آمریکایی، اسپانیایی، آمریکایی آسیایی، بومی آمریکا یا اقیانوسیه رایج است.
سابقه خانوادگی: داشتن سابقه ابتلا به لوپوس در خانواده به این معنی است که شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
به یاد داشته باشید که داشتن فاکتورهای خطر ابتلا به لوپوس به این معنی نیست که حتما لوپوس خواهید داشت. این بدان معناست که شما در مقایسه با افرادی که فاکتور خطر ندارند بیشتر در معرض خطر قرار دارید.

آیا بیماری لوپوس قابل درمان است؟

در حال حاضر، هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد. با این حال، بسیاری از انواع مختلف درمان وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند.

درمان لوپوس بر چندین عامل متمرکز است:

در صورت وجود علائم لوپوس
جلوگیری از بروز شعله ور شدن لوپوس
میزان خسارت هایی که به مفاصل و اندام شما وارد می شود را کاهش می دهد
رعایت رژیم درمانی توصیه شده ارائه دهنده خدمات درمانی برای کمک به شما در مدیریت علائم و زندگی سالم مهم است.

ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و دانشمندان تحقیقات خود را برای درک بهتر لوپوس و توسعه درمان های جدید برای این بیماری ادامه می دهند.

درمان لوپوس

در حالی که در حال حاضر هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد، داروهایی برای کمک به شما در مدیریت علائم لوپوس و پیشگیری از شعله ور شدن لوپوس در دسترس هستند. پزشکان هنگام توصیه درمان لوپوس، علائم لوپوس و شدت آن ها را در نظر می گیرد.

مهم است که به طور منظم ارائه دهنده خدمات درمانی خود را مشاهده کنید. این به پزشک شما کمک می کند وضعیت شما را بهتر کنترل کند و مشخص کند که آیا برنامه درمانی شما برای مدیریت علائم شما مناسب است یا خیر.

علاوه بر این، علائم لوپوس شما می تواند با گذشت زمان تغییر کند. به همین دلیل، پزشک شما ممکن است داروهای شما را تغییر داده یا دوز داروهای فعلی را تنظیم کند.

علاوه بر دارو، پزشک شما همچنین ممکن است تغییرات شیوه زندگی را برای کمک به مدیریت علائم لوپوس شما توصیه کند. که شامل مواردی از قبیل:

  • اجتناب از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور ماوراء بنفش (UV)
  • داشتن یک رژیم غذایی سالم
  • مصرف مکمل هایی مانند ویتامین D، کلسیم و روغن ماهی که ممکن است به کاهش علائم کمک کند
  • ورزش منظم
  • اگر سیگار می کشید ترک سیگار
  • داروهای لوپوس

دارویی که به شما داده می شود بستگی به علائم و همچنین شدت آن ها دارد. داروها می توانند به چندین روش به علائم لوپوس کمک کنند، از جمله:

  • سیستم ایمنی بدن شما را آرام می کند
  • میزان تورم یا التهاب را کاهش می دهد
  • کمک می کند تا از آسیب دیدن مفاصل یا اندام های داخلی جلوگیری شود

برخی از نمونه های داروهای لوپوس عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها می توانند تورم و درد را کاهش دهند. شامل داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil ، Motrin) و ناپروکسن (Aleve) است.
داروهای ضد مالاریا: این داروها زمانی برای درمان بیماری های عفونی مالاریا استفاده می شدند. با توجه به ارگانیسم هایی که باعث ایجاد مقاومت در برابر مالاریا در برابر داروها می شوند، اکنون از داروهای جدیدتر برای درمان این بیماری استفاده می شود. داروهای ضد مالاریا می توانند علائم لوپوس مانند بثورات، درد مفاصل و خستگی را برطرف کنند. همچنین می توانند در جلوگیری از شعله ور شدن لوپوس کمک کنند. در دوران بارداری پزشکان این دارو را تجویز می کنند كه عوارض مربوط به بارداری را کاهش دهند و خطر ابتلا به این بیماری را در مادر کاهش دهند.
کورتیکواستروئیدها: این داروها به آرامش سیستم ایمنی بدن شما کمک می کنند و می توانند درد و تورم را کاهش دهند. آن ها به اشکال مختلفی از جمله تزریقی، کرم های موضعی و قرص ها آمده اند. نمونه ای از کورتیکواستروئید پردنیزون است. کورتیکواستروئیدها می توانند عوارض جانبی مانند عفونت و پوکی استخوان ایجاد کنند. مهم است که دوز و مدت زمان مصرف را به حداقل برسانید.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: این داروها برای سرکوب سیستم ایمنی بدن شما کار می کنند. از آن جا که آن ها بسیار قوی هستند و می توانند دفاع بدن شما در برابر عفونت را کاهش دهند، معمولاً فقط در مواردی که لوپوس شدید باشد و یا بر بسیاری از ارگان ها تأثیر بگذارد، از آن ها استفاده می شود. آن ها همچنین برای کاهش میزان و قرار گرفتن در معرض استروئیدها استفاده می شوند. به همین دلیل به آن ها به عنوان “داروهای استروئیدی” نیز گفته می شود. مثال ها شامل متوتروکسات (Trexall)، مایکوفنولات مفتیل (CellCept)، اسید مایکوفنولیک (Myfortic) و آزاتیوپرین (Imuran) هستند. این داروها به عنوان درمان برای لوپوس استفاده می شوند.
زیست شناسی: زیست شناسی داروهایی هستند که منشأ بیولوژیکی دارند. Belimumab (Benlysta) یک بیولوژیک است که برای درمان لوپوس استفاده می شود. این آنتی بادی است که می تواند پروتئین را در بدن شما مسدود کند که برای پاسخ ایمنی مهم است.
مهم است که پزشک چگونگی تأثیر داروها بر علائم شما را کنترل کند. اگر داروی شما عوارض جانبی دارد یا دیگر برای درمان علائم شما کمک نمی کند، به پزشک ارائه دهنده خدمات درمانی خود اطلاع دهید.

رژیم مناسب بیماری لوپوس

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی رژیم خاصی برای لوپوس معرفی نکرده اند. به طور کلی، یک رژیم غذایی سالم و متعادل بخورید. که می تواند شامل مواردی مانند:

ماهی حاوی اسیدهای چرب امگا 3 مانند ماهی سالمون یا ماهی تن است که البته به دلیل وجود میزان جیوه بالا، مصرف آن باید تحت نظر باشد.
غذاهای پر کلسیم مانند محصولات لبنی کم چرب
خوردن منابع کربوهیدرات غلات کامل
خوردن ترکیبی از میوه ها و سبزیجات رنگارنگ
همچنین بعضی از غذاها وجود دارد که افراد مبتلا به لوپوس معمولاً به دلیل دارویی که مصرف می کنند، باید از مصرف آن ها پرهیز کنند. برخی از پرهیزات غذایی عبارتند از:

الکل: الکل می تواند با بسیاری از داروها تداخل داشته باشد. به عنوان مثال، می تواند باعث خونریزی دستگاه گوارش در افرادی شود که NSAID مصرف می کنند. همچنین می تواند احتمال التهاب را افزایش دهد.
یونجه: اسید آمینه موسوم به L-canavanine که در جوانه و دانه یونجه یافت می شود ممکن است التهاب را افزایش داده و منجر به شعله ور شدن لوپوس شود.
غذاهای سرشار از نمک و کلسترول: نه تنها حذف کردن این ها برای سلامتی کلی شما مفید است بلکه به دلیل استفاده از کورتیکواستروئید به جلوگیری از نفخ و افزایش فشار خون نیز کمک می کند.
علاوه بر این، اگر به دلیل ابتلا به لوپوس حساسیت به نور احساس می کنید، ممکن است کمبود ویتامین دی داشته باشید. می توانید مکمل های ویتامین D را با تجویز پزشک مصرف کنید.

با ابتلا به بیماری لوپوس به دنبال یک رژیم غذایی سالم باشید.

علائم و نشانه های لوپوس

مواد غذایی تقویت کننده سیستم ایمنی

علائم بیماری خودایمنی و درمان آن