سندروم شوگرن

سندروم شوگرن

سندروم شوگرن چیست؟ در بدن یک فرد سالم، سیستم ایمنی بدن به باکتری ها یا مهاجمان خارجی حمله می کند. با این حال، گاهی اوقات سیستم ایمنی حمله به خود بدن را آغاز می کند، زیرا (به اشتباه) فکر می کند مواد خارجی موجود است. اگر این اتفاق بیفتد باعث از بین رفتن بافت سالم می شود. به این حالت یک اختلال خود ایمنی گفته می شود.

سندروم شوگرن یک بیماری خود ایمنی است که در درجه اول بر غدد بزاقی و اشکی تأثیر می گذارد. این غدد با ترشح بزاق و اشک به بدن کمک می کنند تا رطوبت چشم و دهان حفظ شود. در فردی که مبتلا به سندروم شوگرن است، بدن قادر به تولید رطوبت کافی نیست.

براساس اعلام انستیتوی ملی اختلالات عصبی، این یک بیماری مزمن و سیستمیک است که یک تا چهار میلیون نفر در ایالات متحده را مبتلا می کند.

این بیماری معمولاً به صورت اولیه یا ثانویه تشخیص داده می شود. در سندروم اولیه شوگرن، بیماری خود ایمنی دیگری وجود ندارد. هنگامی که فرد به بیماری خود ایمنی دیگری مبتلا باشد، سندروم ثانویه شوگرن تشخیص داده می شود. سندروم اولیه شوگرن تمایل به خشونت بیشتری دارد و باعث خشکی بیشتر از نوع ثانویه می شود.

علائم سندروم شوگرن چیست؟

خشکی دهان یک علامت شایع است که می تواند صحبت کردن یا بلعیدن را دشوارتر کند. جویدن آدامس یا مکیدن شیرینی ها ممکن است به این علائم کمک کند.

خشکی چشم نیز غالباً رخ می دهد. این خشکی ممکن است احساس سوزش یا حس این که چیزی در چشم شما وجود دارد را ایجاد کند.

سندروم شوگرن می تواند بر کل بدن تأثیر بگذارد. برخی از افراد دارای خشکی واژن، خشکی پوست، خستگی، بثورات یا درد مفاصل هستند. این سندروم می تواند باعث التهاب ارگان هایی مانند کلیه ها یا ریه ها شود. اگر التهاب مداوم دارید، پزشک ممکن است داروهایی را برای جلوگیری از آسیب به اعضای بدن تجویز کند. این داروها را داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری می نامند. این داروها مانند داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، باعث ضعف سیستم ایمنی بدن می شوند.

عوامل خطر برای سندروم شوگرن

هیچ عامل خطر خاصی برای سندروم شوگرن وجود ندارد. 9 نفر از 10 نفر مبتلای این بیماری را زنان تشکیل می دهند، و زنان پس از یائسگی بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند. در حال حاضر تحقیقاتی درحال انجام است تا ببینیم استروژن با این بیماری در ارتباط است یا خیر. سایر اختلالات خود ایمنی اغلب در این بیماری وجود دارد و به نظر می رسد که سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا به این سندرم را افزایش می دهد.

چگونه سندروم شوگرن تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایش تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد. از آن جا که علائم سندروم شوگرن علائم عمومی است، پزشک شما آزمایش های مختلفی را برای تشخیص مشکل انجام می دهد. علاوه بر معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی، پزشک ممکن است آزمایش خون را انجام دهد تا برخی از آنتی بادی های مرتبط با سندروم شوگرن را بررسی کند. آزمایش چشم و بیوپسی لب می تواند به بررسی رطوبت چشم و بررسی ترشحات غده بزاقی کمک کند. همچنین ممکن است یک پرتوی ویژه ای از غدد بزاقی به نام سالیوگرام سفارش داده شود.

در مورد هرگونه دارو یا مکمل مصرفی به پزشک خود بگویید. عوارض جانبی برخی از داروها مشابه علائم شوگرن است.

چگونه سندروم شوگرن درمان می شود؟

هیچ درمان قطعی برای سندروم شوگرن وجود ندارد، اما می توان آن را کنترل کرد. درمان با هدف تسکین علائم انجام می شود. درمان هایی که رطوبت را جایگزین می کنند، معمولاً مانند قطره چشم یا لوسیون ها تجویز می شوند. اگر فرد دارای مشکلات مفصلی باشد، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی توصیه می شود. علائم شدید ممکن است نیاز به سرکوب کننده سیستم ایمنی یا کورتیکواستروئید داشته باشد. استراحت زیاد و خوردن یک رژیم غذایی سالم می تواند به مبارزه با خستگی کمک کند.

عوارض سندروم شوگرن چیست؟

یک عارضه احتمالی سندروم شوگرن، افزایش خطر ابتلا به لنفوم یا سرطان سیستم لنفاوی است که مربوط به سیستم ایمنی بدن است. اگر غده بزاقی اصلی شما تغییراتی داشته یا به نظر متورم است، به پزشک خود بگویید. موارد زیر می تواند علائم لنفوم باشد:

  • عرق شبانه
  • تب
  • خستگی
  • کاهش وزن غیر قابل توضیح

در صورت بروز هر یک از این علائم با پزشک خود تماس بگیرید.

بیماری خود ایمنی و علل آن

علائم بیماری خودایمنی و درمان آن

14 بیماری خود ایمنی شایع

مواد غذایی تقویت کننده سیستم ایمنی

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی