راه های تشخیص نیستاگموس چیست؟
به طور کلی تشخیص نیستاگموس توسط چشم پزشک صورت می گیرد. آن ها بینایی فرد را مورد بررسی قرار می دهند و داخل چشم را با دستگاه های مخصوص بررسی می کنند و در مورد علائمی که افراد دارند سوال می پرسند. چشم پزشک همچنین سایر مشکلات چشمی را که ممکن است به نیستاگموس مرتبط باشند از جمله استرابیسم (ناموزون بودن چشم ها)، آب مروارید (کدر شدن عدسی چشم) یا مشکلات شبکیه چشم یا عصب بینایی را بررسی می کند.
برای تشخیص نیستاگموس چه آزمایشاتی انجام می شود؟
یکی از راه های آسان برای تشخیص نیستاگموس این است که فرد را برای حدود 30 ثانیه به اطراف بچرخانید و سپس متوقفش کنید و بعد از او بخواهید تا به یک جسم خیره شود. اگر وی نیستاگموس داشته باشد چشمانش ابتدا به آرامی در یک جهت حرکت می کند و سپس به سرعت در جهت مخالف حرکت خواهد نمود. علاوه بر این، چشم پزشک ممکن است تعدادی آزمایش دیگر را به منظور تشخیص نهایی انجام دهد، از جمله:
- معاینه عصبی
- ضبط حرکات چشم (برای تایید نوع نیستاگموس و دیدن جزئیات حرکات چشم)
- معاینه گوش
- تست های تصویربرداری مانند سی تی اسکن یا همان توموگرافی کامپیوتری (CT)
- تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) برای گرفتن عکس از مغز افراد
آیا نیستاگموس قابل اصلاح است؟
نیستاگموس اکتسابی را می توان گاهی اوقات پس از رفع بیماری زمینه ای اصلاح کرد. به عنوان مثال اگر نیستاگموس ناشی از بیماری گوش داخلی باشد، علائم ممکن است پس از درمان از بین بروند. افراد مبتلا به نیستاگموس مادرزادی و نیستاگموس آیدیوپاتیک را نمی توان به طور کامل درمان کرد، با این حال علائمشان را می توان با درمان مناسب مدیریت کرد.
راه های درمان نیستاگموس چیست؟
چند درمان مختلف برای نیستاگموس آیدیوپاتیک و غیر آیدیوپاتیک موجود است. بهترین روش ممکن را پزشکتان با توجه به علت بیماری، سابقه سلامتی و ترجیحات شخصی بیمار انتخاب خواهند کرد. در حالت کلی راهکارهای زیر برای درمان و کنترل علائم در دسترس هستند:
- عینک یا لنز تماسی: دید واضح تر می تواند به کند کردن حرکات سریع چشم مرتبط با نیستاگموس کمک کند. در نتیجه علائم را می توان با عینک یا لنزهای تماسی با موفقیت کنترل کرد.
- مصرف دارو: برخی از داروها می توانند علائم نیستاگموس را در بزرگسالان کاهش دهند، مانند گاباپنتین (ضد تشنج)، باکلوفن (شل کننده عضلانی) و اونابوتولینوم توکسین (Botox®). این داروها در کودکان مبتلا به نیستاگموس استفاده نمی شود.
- جراحی عضلات چشم: در موارد نادر، جراحی عضله چشم ممکن است توصیه شود. در طی این روش جراح، عضلاتی که چشم ها را حرکت می دهند را تغییر مکان می دهد. این نوع جراحی نیستاگموس را درمان نمی کند اما به افراد مبتلا این امکان را می دهد که سر خود را در وضعیت راحت تری نگه دارند و در نتیجه حرکت کردن چشمانشان را محدود کنند.
- جراحی اصلاح بینایی: اگر نیستاگموس دارید و نزدیک بین هستید، جراحی اصلاح بینایی با لیزر (مانند لیزیک یا لازک) ممکن است برایتان مفید باشد. درست است که جراحی لیزر چشم نیستاگموس را درمان نمی کند، اما بینایی شما را بهبود می بخشد و در نتیجه، علائم نیستاگموس ممکن است کاهش یابد.
چگونه می توان از ابتلا به نیستاگموس جلوگیری کرد؟
در حال حاضر هیچ راه قطعی برای پیشگیری از ابتلا به نیستاگموس آیدیوپاتیک و غیر آیدیوپاتیک وجود ندارد اما می توان با درمان علت زمینه ای علائم دردسرساز را کاهش داد. برخی پزشکان عقیده دارند که با حذف استعمال دخانیات و الکل می توان تا حدی از ابتلا به این اختلال جلوگیری کرد.
اگر نیستاگموس داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟
نیستاگموس آیدیوپاتیک و غیر آیدیوپاتیک می توانند کارهای روزمره را چالش برانگیزتر کنند و در برخی موارد، حتی ممکن است انتخاب شغل و یا سرگرمی ها را نیز محدود نمایند. نیستاگموس به ندرت به طور کامل از بین می رود و درمان می شود، اما می تواند با گذشت زمان بهبود یابد. پزشکان متخصص چشم می توانند به مبتلایان کمک کنند تا درمانی مناسب برای خود پیدا کرده و آن را پیگیری نمایند.
نویسنده و مترجم: دکتر سارا فرخی مشاور ژنتیک
