بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار زمانی اتفاق می افتد که کنترل مثانه خود را از دست دهید. در برخی موارد، ممکن است محتوای مثانه خود را کاملاً خالی کنید. در موارد دیگر، ممکن است فقط نشت جزئی داشته باشید. این بیماری بسته به علت آن ممکن است موقتی یا مزمن باشد.
طبق مقاله بنیاد مراقبتی ارولوژی، میلیون ها بزرگسال در ایالات متحده بی اختیاری ادرار را تجربه می کنند. این بیماری بیشتر در زنان 50 سال به بالا دیده می شود. با این حال، این شرایط می تواند هر کس را تحت تأثیر قرار دهد.
با افزایش سن، عضلات حمایت کننده از مثانه شما ضعیف می شون ، که می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود.
بسیاری از مشکلات مختلف سلامتی نیز می تواند باعث ایجاد این بیماری شود. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متفاوت باشد و می تواند نشانه ای از سرطان، سنگ کلیه، عفونت یا بزرگ شدن پروستات باشد.
اگر بی اختیاری ادرار را تجربه کردید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. بی اختیاری ادرار می تواند زندگی روزمره شما را مختل کرده و منجر به حوادث احتمالی شود. پزشک شما همچنین می تواند علت جدی تر بودن وضعیت پزشکی را تشخیص دهد.
انواع بی اختیاری ادرار
بی اختیاری ادرار به سه نوع کلی تقسیم می شود. به طور بالقوه می توانید همزمان بیش از یک نوع را تجربه کنید.
بی اختیاری استرسی
بی اختیاری استرسی توسط انواع خاصی از فعالیت های بدنی ایجاد می شود.
به عنوان مثال، ممکن است در شرایط زیر کنترل مثانه خود را از دست بدهید:
- ورزش کردن
- سرفه کردن
- عطسه کردن
- خندیدن
چنین فعالیت هایی باعث ایجاد فشار بر روی عضله اسفنکتر می شود که ادرار را در مثانه شما نگه می دارد. فشار اضافی می تواند باعث آزاد شدن ادرار در عضله شود.
بی اختیاری اضطراری
بی اختیاری اضطراری زمانی اتفاق می افتد که پس از تجربه اشتیاق ناگهانی و شدید به ادرار کردن، کنترل مثانه خود را از دست دهید.
بی اختیاری سرریز
اگر هنگام دفع ادرار مثانه خود را به طور کامل تخلیه نکنید، بی اختیاری سرریز ممکن است رخ دهد. بعدا ممکن است مقداری از ادرار باقیمانده از مثانه شما نشت کند. به این نوع بی اختیاری گاهی اوقات “دریبل زدن” گفته می شود.
دلایل بی اختیاری ادرار
دلایل زیادی برای بی اختیاری ادرار وجود دارد.
مثال ها عبارتند از:
- عضلات مثانه ضعیف ، ناشی از پیری
- آسیب فییکی به عضلات کف لگن شما
- پروستات بزرگشده
- سرطان
برخی از این شرایط به راحتی قابل درمان هستند و فقط باعث مشکلات ادراری موقت می شوند. موارد زیر جدی تر و پایدارتر هستند.
سالخوردگی
هرچه پیرتر می شوید، عضلات حمایت کننده از مثانه شما به طور معمول ضعیف می شوند، که خطر بی اختیاری را افزایش می دهد.
برای حفظ عضلات قوی و مثانه سالم، تمرین عادات سالم در زندگی مهم است. هرچه از سلامتی بالاتری برخوردار باشید، شانس بیشتری برای جلوگیری از بی اختیاری با افزایش سن دارید.
آسیب عضلانی
عضلات کف لگن، مثانه شما را پشتیبانی می کنند. آسیب دیدن این عضلات می تواند باعث بی اختیاری شود. این می تواند در اثر انواع خاصی از جراحی مانند برداشتن رحم ایجاد شود. همچنین این حالت از عوارض بارداری و زایمان است.
پروستات بزرگ شده
اگر مرد هستید، غده پروستات گردن مثانه شما را احاطه می کند. این غده مایعی آزاد می کند که از اسپرم شما محافظت و آن را تغذیه می کند. این غده با افزایش سن تمایل به بزرگ شدن دارد. برای مردان معمول است که با بزرگ شدن آن برخی از بی اختیاری ها را تجربه کنند.
سرطان
سرطان پروستات یا مثانه می تواند باعث بی اختیاری شود. در برخی موارد، درمان های سرطان نیز می تواند کنترل مثانه را برای شما دشوار کند. حتی تومورهای خوش خیم نیز می توانند با مسدود کردن جریان ادرار باعث بی اختیاری شوند.
سایر علل بالقوه
سایر علل احتمالی بی اختیاری عبارتند از:
- یبوست
- عفونت های دستگاه ادراری (UTI)
- سنگ کلیه یا مثانه
- پروستاتیت، یا التهاب پروستات شما
- سیستیت بینابینی، یا یک بیماری مزمن که باعث التهاب در مثانه شما می شود
- عوارض جانبی برخی از داروها مانند داروهای فشار خون، آرام بخش های عضلانی و برخی از داروهای قلبی
- برخی از عوامل سبک زندگی نیز می توانند باعث بروز موقت بی اختیاری شوند. به عنوان مثال، نوشیدن بیش از حد الکل، نوشیدنی های کافئین دار یا مایعات دیگر می تواند باعث شود شما به طور موقت کنترل مثانه خود را از دست دهید.
چه موقع باید به دنبال کمک پزشکی باشید
هر مورد بی اختیاری دلیل برای کمک پزشکی است. این ممکن است علامت یک بیماری جدی تر باشد که باید درمان شود.
حتی اگر علت اصلی جدی نباشد، بی اختیاری می تواند یک اختلال اساسی در زندگی شما باشد. مهم است که یک تشخیص دقیق بگیرید و گزینه های درمان را با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود در میان بگذارید.
در برخی موارد، بی اختیاری نشانه یک فوریت پزشکی است.
اگر کنترل مثانه خود را از دست دادید و علائم زیر را تجربه کردید، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- مشکل در صحبت کردن یا راه رفتن
- ضعف یا سوزن سوزن شدن در هر قسمت از بدن شما
- از دست دادن بینایی
- گیجی
- از دست دادن هوشیاری
- از دست دادن کنترل روده
بسته به علائم و سابقه پزشکی شما، پزشک شما ممکن است آزمایشاتی را درخواست دهد، از جمله:
جمع آوری نمونه ادرار برای تجزیه و تحلیل. کارکنان آزمایشگاه می توانند نمونه ادرار را از نظر علائم عفونت یا سایر مشکلات بررسی کنند.
اندازه گیری میزان ادراری که هنگام دفع ادرار آزاد می کنید، مقدار باقی مانده در مثانه و فشار مثانه. این اطلاعات با قرار دادن یک کاتتر یا یک لوله کوچک در مجرای ادرار و مثانه شما جمع می شود.
انجام سیستوسکوپی. در طول این آزمایش، آن ها دوربین کوچکی را به مثانه شما وارد می کنند تا از نزدیک آن را بررسی کنند.
درمان بی اختیاری ادرار
برنامه درمانی پیشنهادی ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما به علت بی اختیاری شما بستگی دارد. یک بیماری زمینه ای ممکن است نیاز به دارو، جراحی یا سایر روش های درمانی داشته باشد.
همچنین ممکن است شما را به انجام برخی تمرینات، مانند تمرینات کف لگن یا آموزش مثانه، تشویق کند که می تواند به افزایش کنترل مثانه شما کمک کند.
در شرایط خاص، ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی شما قادر به درمان بی اختیاری مثانه شما نیست. در این موارد، مراحلی وجود دارد که می توانید برای مدیریت وضعیت خود انجام دهید.
به عنوان مثال، ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی شما ممکن است به شما توصیه کند:
- رژیم غذایی یا میزان مصرف مایعات خود را تنظیم کنید
- از زیراندازها یا پد های جاذب استفاده کنید
- استراحت برنامه ریزی شده داشته باشید
جلوگیری از بی اختیاری ادرار
شما نمی توانید از همه موارد بی اختیاری ادرار جلوگیری کنید، اما اقدامات لازم برای کاهش خطر ابتلا به آن وجود دارد. داشتن یک سبک زندگی سالم نکته اصلی است.
به عنوان مثال ، سعی کنید:
- وزن سالم خود را حفظ کنید
- زیاد ورزش کنید
- یک رژیم متعادل بخورید
- مصرف کافئین و الکل خود را محدود کنید
- اگر سیگار می کشید از استعمال سیگار اجتناب کنید
